Overskrifta er henta frå førre A-magasin der Christine Koht kallar det å gå for nettopp dette: Livets lavterskeltilbud. Eg kunne ikkje sagt det betre sjølv. Å gå er ei gåve. Det er gratis, sunt og du får mengdevis av frisk luft på kjøpet. Og det er ein super måte å bli sprek på, spesielt for deg som treng å komma i gang. Gleda ved å gå er fantastisk, gevinsten enorm, både psykisk og fysisk.
Den danske filosofen Søren Kierkegaard seier det sånn: «Tap for all del ikke lysten til å gå: jeg går meg til det daglige velbefinnende hver dag og går fra enhver sykdom; jeg har gått meg til mine beste tanker og jeg kjenner ingen tanke så tung at man ikke kan gå fra den.»
Når eg er ute og går, lar eg både mobil (om eg ikkje må ha han med) og klokke ligga heime. Ingen musikk på øyret. Berre meg sjølv og mine eigne tankar. Det kvernar på. Nokon går eg frå, nokon veks og blir større. Dei får eg glede av seinare. Det kan vera ei preik, det kan vera noko eg skal skriva, eit møte eg skal bidra med noko på. Ein får gjort mykje når ein går! Det er rett og slett god mentalhygiene, og eg tenker som Kierkegaard: «…ingen tanke så tung at man ikke kan gå fra den»! Tidleg på morgonen eller seint på kvelden, ei ledig ettermiddagsstund eller midt på dagen på ein søndag. Ein tur er aldri feil. Eg har aldri angra på ein tur! Tur er rett og slett kortreist lykke. Alt ligg klart, rett utanfor døra! Naturen ventar på oss.
Eg liker lavterskeltilbud. Det er litt det samme i kyrkja. Den står der. Det kostar ingenting for deg å vera der, du får nydeleg musikk, fint fellesskap, god forkynning og gratis kaffi og kake! Både kyrkja og naturen seier til deg: Kom, for alt er gjort ferdig. Det er berre å gå. Inn i kyrkja, ut i naturen! Gud lar seg finna begge stader. God tur!
Kirkebloggen 